Vorhátíð í Engjaskóla

Fjölbreytt verkefni í 1. bekk
Samstarfsverkefni í smíði og textíl.

Annað samstarfsverkefni í smíði og textíl. Sérstaklega fallegir lampar úr þæfðri ull.

Guðný textílkennari stolt af vinnu nemenda sinna.

Þetta málverk var afhjúpað á hátíðinni unnið af nemendum í myndlistarvali .

Lagt af stað í skrúðgönguna.

Í dag var vorhátíð í Engjaskóla. Fyrst var farið í skrúðgöngu um hverfið með lúðrasveit í broddi fylkingar. Veðrið var ekki alveg nógu gott, rigningarhraglandi og vindur en við létum það ekkert á okkur fá. Inni í skóla var sýning á verkum barnanna og gaman að sjá hversu fjölbreytt þau eru og margt virkilega fallegt sem þau hafa gert í vetur. Þetta er ekki síður skemmtilegt fyrir okkur kennarana að sjá hvað þau eru að gera hjá öðrum kennurum því við erum kannski ekki nógu dugleg að kynna okkur hvað þau eru að gera hjá öðrum en okkur sjálfum.

Foreldrafélagið sá um að grilla pylsur ofan í mannskapinn og þetta var virkilega skemmtileg stund.

Eftir að hátíðinni lauk brá ég mér í bæinn með Gerði samkennara mínum í nýju búðina hennar Elínar, Millý Mollý Mandý í Bergstaðastrætinu. Hún opnaði þessa bleiku litlu búð í lok apríl og hætti þar með að kenna hjá okkur. Þarna selur hún eigin fatahönnun og aðra skemmtilega hluti. Mér fannst gaman að skoða eyrnalokka og nælur sem hún er búin að finna hér og þar og þar er t.d. hægt að finna gamla klemmueyrnalokka og líka skrúfaða en við vorum einmitt að tala um slíka í síðasta spilaklúbbi að ekki fengjust lengur nema í gömlum skartgripaskrínum frá ömmu. Sumir hafa nefnilega ekki fengið sér göt í eyrun og geta nú farið til Elínar og fundið sér eyrnalokka.

Hvítasunnudagur

Daníella, Jökull og Viktoría sýndu leikrit.

Allir glaðir við matarborðið.

Þetta hefur verið róleg hvítasunnuhelgi enda fyrsta helgin í langan tíma sem ég var bara heima og slakaði á. Í gær var mæðradagurinn og Dóra hringdi frá Englandi til að óska mér til hamningju með daginn. Hún er ánægð í nýja húsinu sínu og nóg að gera. Veðrið þar hefur verið mjög gott undanfarið, yfir 20 stiga hiti upp á hvern dag. Þau eiga það nú skilið eftir allar rigningarnar. Snædís kom heim með blóm og mynd handa uppáhaldsmömmu sinni. Ég verð að láta textann fylgja hér með. ¨Mamma er konan sem kemur manni í heiminn með mikilli fyrirhöfn, fæðir mann og klæðir og veitir alla þá hlýju og ástúð sem lítið barn þarf á að halda. Þegar maður eldist og ætti kannski að geta hugsað meira um sig sjálfur, til dæmis að vera í hreinum fötum og laga til í herberginu sínu, leyfir mamma manni það ekki því hún er vön að hugsa um barnið sitt. Mamma er alltaf til staðar með útrétta ¨hjálparhönd þegar á þarf að halda, þerrar tárin þegar það er leiðinlegt og gleðst með manni þegar þar er gaman að vera til. Mamma er besta kona í heimi.¨Þetta sagði blessað barnið að væri talað út úr sínu hjarta og mamma gamla klökknaði. Ég bað hana að muna þetta þegar ég yrði orðin gömul og elliær og til eilífra vandræða.
Jói, Guðrún og börn komu svo í kvöldmat. Jói kom með frábæran eftirrétt sem mæðradagsgjöf handa okkur báðum mömmunum. Ég eldaði úrbeinað lambalæri mjög gott en hægt að brosa að handtökum mínum við úrbeininguna. Ég held að ég geti ekki lært þetta þó hann sé margbúinn að sýna mér hvernig á að fara að þessu. Þetta var góður dagur þótt veðrið léki ekkert við okkur þessa hvítasunnuhelgi og gott að vera bara heima. Rigning og hvasst en núna er veðrið að batna og spáð góðu næstu daga.

35 ára útskriftarafmæli frá KÍ

Inga felur sig á bak við dagskrána.
Jói, Alda, Þórey og Grétar dálítið úr fókus.
Segir sennilega meira um myndasmiðinn heldur en þau.

Una, Unnur og Inga hafa ekkert breyst.

Inga, Unnur og Þorleifur sem er öruggleglega að selja okkur Póllandsferð.

Björg og Sjöfn.

Alda, Una og Björg.

Alda og Þórey kampakátar.

Þarna var eiginlega búið að skrifa undir Póllandsferðina þann 6. ágúst.

Ótrúlegt en satt, 35 ár síðan við útskrifuðumst frá KÍ. Síðasti árgangurinn sem var í Kennaraskóla Íslands áður en hann breyttist í háskóla. Við vorum líka ansi stór árgangur, 8 bekkir + handavinnudeild og íþróttakennarar, um 260 manns.

Við í D-bekknum hittumst fyrst heima hjá mér í Grýtubakkanum. Ekki fjölmennt en góðmennt. Við vorum 11 sem mættum, þar af einn maki, hann Jói hennar Öldu sem er kominn í kennarastéttina til að vera viðræðuhæfur í okkar hóp. Það er eiginlega alltaf sami hópurinn sem mætir, Alda, Björg, Inga, Unnur, Þórey, Sjöfn, Una, Grétar, Þorleifur og ég. Aðrir góðir bekkjarfélagar létu ekki sjá sig en verða vonandi með næst.

Það var glatt á hjalla, minningarnar flóðu fram og forvitnast var um hagi hvers og eins. Þorleifur akinterar stíft fyrir Póllandsferðum sínum og vonandi getum við einhvern tímann farið með honum. Hef mikinn áhuga á að fara með honum í ferðina sem hann er að skipuleggja í byrjun ágúst. Einnig var talað um Pysjuhátíð og Goslokahátíð í Eyjum. Unnur mælti með Gosloka-hátíðinni þar sem pysjunum fer fækkandi í bænum og hvað ættum við þá annað að gera í Eyjum ef ekki er hægt að bjarga neinum pysjum.

Eftir velheppnað partý hér heima fórum við niður á Grand Hótel en þar var sameiginleg veisla allra bekkjanna. Þegar ég horfði yfir hópinn fannst mér ég varla þekkja nokkurn mann til að byrja með en svo fann ég einn og einn sem ég kannaðist við. Öll breytumst við jú þótt okkur finnist við alltaf vera eins. Níels Árni Lund var veislustjóri og naut sín vel í því hlutverki. Diddú kom og söng fyrir okkur eins og henni einni er lagið og síðan tók við dansleikur til kl 1 og vorum við orðin ansi fá sem entumst svo lengi. Aldurinn er eitthvað farinn að segja til sín.

Það er alltaf gaman að hoppa svona til baka í fortíðina og hitta gamla félaga og rifja upp gamlar minningar. Við Alda hittum reyndar félaga úr þremur skólum, KÍ, Reykjaskóla og Laugargerðis-skóla. Í vor eru 40 ár síðan við útskrifuðumst úr 2. bekk sem þá var, úr Laugargerði og þá er meiningin að storma vestur og hittast þar í fyrsta sinn á skólaslitin þann 31. maí en því stýrir auðvitað nýja skólastýran þar, hún Kristín Björk bekkjarsystir okkar.

Vor í Budapest

Í garði ræðismannsins.
Ræðismaðurinn og Jói kokkur.

Brandur og Michael Jackson úr marsipani. Safn í Szentrende þar sem allt er búið til úr marsipani.

Skálað í ístei á Café Kara.

Sígaunarnir sem dönsuðu fyrir okkur í siglingunni á Dóná.

Séð yfir Pest úr Budahæðum.

Á leiðinni upp í Citadellavirkið á Géllerthæð.

Á Hetjutorginu.

Hin íslensk-ungverska Maríanna í góðum gír.

Í Hellasjúkrahúsinu í Budahæðum. Þetta sjúkrahús hefur verið starfrækt án vitundar borgarbúa frá því í síðari heimsstyrjöldinni. Síðan í uppreisninni 1958 hefur því verið haldið við ef styrjöld brytist út á ný en aldrei notað nema í myndinni Evita sést hvar Eva Peron (Maddona)er í aðgerð á skurðstofunni. Ein hjón sáu um viðhald allan tímann, hann sá um vélarnar og hún skúraði (2000 fermetra) og skipti á rúmum hálfsmánaðarlega þar til árið 2004 en þá dó gamli maðurinn og þá var ákveðið að breyta sjúkrahúsinu í safn og það er nýbúið að opna það og við fyrsti íslenski hópurinn sem kemur í safnið. Ungverjar sjálfir vita varla af þessu ennþá. Þetta er vandlega falið, aðeins sjást rammgerð járnhlið að utan. Þetta eru náttúrulegir hellar sem fundust þegar verið var að grafa fyrir kjöllurum húsa eða brunnum. Þarna er allt eins og það var með skurðstofum, röntgentækjum og sjúkraherbergjum. Búið að búa til fjöldann allan af brúðum sem eru óhugnanlega eðlilegar eins og sá gamli sem sést hér í rúminu sínu. Ótrúlegt að það skyldi hafa verið hægt að fela þetta allan þennan tíma fyrir borgarbúum en sjúkrahúsið var aðeins fyrir helstu toppana og var í samvinnu við annað sjúkrahús ofanjarðar.

Í dýragarðinum í Borgargarðinum næst Hetjutorginu. Úlfaldarnir sníktu óspart grasköggla af börnunum en voru ekkert sérstaklega glaðir að sjá.

Hittum alveg óvart á það að fá okkur kaffi á Café Kara.

Á kaffihúsi í miðbæ Pest í göngugötunni.

Fallegur álfur við Dóná.

Við fórum í helgarferð til Budapest dagana 24. - 28. apríl. Lentum á Furihéga um miðnættið og fórum beint á Hotel Mercur Korona. Fínt hótel í miðbæ Budapest, Pestmegin. Herbergið var frekar lítið en snyrtilegt. Að loknum morgunverði á föstudagsmorgun fórum við í skoðunarferð um borgina og fararstjórinn Maríanna sýndi okkur það markverðasta. Hún var líka fararstjórinn okkar í Búlgaríu forðum ásamt Júdit Rán sem var líka með okkur þarna. Þær eru báðar frábærar, brosmildar og skemmtilegar með húmorinn í lagi. Þær eru báðar ungverskar, foreldrar Maríönnu komu til Íslands sem flóttamenn í síðari heimsstyrjöldinni og hún því uppalin á Íslandi og Júdit kom hingað til að spila handbolta (held ég) og þær tala því báðar mjög góða íslensku.

Budapest er mjög falleg borg, sérstaklega Buda sem er byggð í Budahæðum. Margar fallegar byggingar og allt mjög snyrtilegt. Efnahagur landsins er samt ekki góður að sögn Maríönnu, verðlag orðið hátt og launin lág. Bensín, rafmagn og hiti er á hærra verði en hér á landi og kennari eftir 20 ára starf er með 45 þúsund krónur á mánuði eftir skatt. Getum við ekki bara verið ánægð með það sem við höfum? Matur er ódýrari en fatnaður virtist á svipuðu verði og hér alla vega í miðbæ Budapest.
Að lokinni skoðunarferð röltum við um miðbæ Pest og kíktum í búðir. Veðrið var yndislegt, 20 stiga hiti og logn og rólegt yfir öllu. Gott að setjast inn á kaffihús og horfa á mannlífið. Um kvöldið fórum við í siglingu á Dóná, borðuðum frábæran mat og horfðum á borgina upplýsta meðfram ánni. Ungir sígaunar dönsuðu og sungu fyrir okkur og drógu nokkra út á gólfið með sér.

Laugardagurinn var frír og við ákváðum að fara í gönguferð á Hetjutorgið en í garði þar við hliðina átti að vera markaður sem við reyndar fundum ekki. Við fórum því bara í dýragarðinn og skoðuðum flóðhesta, fíla og úlfalda og margt fleira. Þegar við vorum að komast hringinn hvessti snögglega og fór að rigna. Við stukkum því upp í næsta leigubíl þakin mold og úlfaldaskít og drifum okkur heim á hótel. Við æddum reyndar niður í göngugötu í rigningunni til að leita að linsuvökva en Brandur hafði tekið óvart með sér hreinsivökva að heiman sem fór ekki mjög vel með augun og hann var því orðinn frekar drykkjumannslegur til augnanna. Við fundum að lokum eina gleraugnabúð opna og keyptum þar dýrasta linsuvökva og box sem hingað til hefur verið keypt á þessu heimili.

Við náðum síðan að leggja okkur aðeins áður en haldið var á árshátíð Hafró sem var haldin á veitingastað uppi í Budahæðum þar sem útsýnið var frábært yfir borgina. Í leiðinni var komið við hjá ræðismanni Íslands í Budapest. Hann er ungverskur en talar frábæra íslensku enda hafði hann starfað hér sem tónlistarmaður um tíma og virtist vera mikill Íslendingur í sér. Hann kom síðan með okkur á árshátíðina.

Við skemmtum okkur svo fram yfir miðnætti, ég var reyndar ekki alveg í góðu formi enda orðin óvön að vera í ströngu prógrammi frá 8-24 marga daga í röð. Nennti ekki einu sinni út á dansgólfið þótt þar væri mikið fjör.

Að loknum morgunverði á sunnudag fórum við ferð til Szentrende sem er lítill bær rétt fyrir utan Budapest. Þetta er listamannabær þar sem handverksfólk selur túristum alls konar handverk í lítilli göngugötu. Sem betur fer var sölufólkið ekki mjög ágengt eins og við fundum svo mikið fyrir í Búlgaríu. Enda keyptum við ekki mikið. Ég féll samt fyrir bláum dúk sem er litaður á sérstakan hátt en þetta fyrirtæki hefur verið í eigu Kóvacsfjölskyldunnar síðan 1878. Svo var ekki hjá því komist að kaupa papriku og krem sem er uppistaðan í ungversku gúllassúpunni að þeirra sögn. Við fengum okkur svo gúllassúpu inni á pínulitlum veitingastað og hún var hið mesta hnossgæti.

Um kvöldið fórum við út að borða með áhöfninni á Árna. Staðurinn sem fararstjórarnir höfðu bent okkur á reyndist lokaður en við fundum annan inni í stórum hallargarði og fengum þar frábæran mat og þjónustu eins og reyndar alls staðar. Það voru allir sammála um að það væri sama hvar væri borðað, maturinn væri alls staðar góður og Ungverjar (Magyar) með þjónustulund í hæsta gæðaflokki.

Mánudagurinn fór svo í að ganga frá farangri og rölta um bæinn fram til hálffjögur en þá var farið út á flugvöll og flogið heim. Þrátt fyrir hálftímaseinkun vegna tæknibilunar lentum við fyrr en áætlað var í Keflavík og vorum komin heim rétt um miðnættið. Heimsferðir stóðu sig því vel í skipulagningu þessarar ferðar og einnig ferðanefnd Hafró og við alsæl með velheppnaða ferð.

Það var dálítið erfitt að detta svo aftur inn í vinnuna á þriðjudagsmorgni og Brandur fór svo um kvöldið út á sjó þar sem hann verður í mánuð en sem betur fer er símasamband orðið betra um borð og þess vegna týnist hann ekki alveg eins og oft gerist.